Құранға жүгінсек; «Расында адамды бейнеленген қара балшықтың сыңғырлап құрғағанынан жараттық. (26) Жындарды да (адамнан бұрын) түтінсіз оттан жаратқан едік.» (15-27) Енді жын дегеніміз ібіліс періштенің жаннатық сипатының бірі. Адамнан бұрын жаратылғанмен адамзаттың пары болып есептеледі. Сондықтан аяттарда жындар мен адам баласын өзіме құлшылық үшін жараттым –деп ескертеді. Енді\бүкіл періштелер рұхтан сөзден пайда болғаннан кейін рұх болып Адам атаға үрленген. Періштелер де барлығын жұп болып жаратылған. Сондықтан сыртағы періштені пері деп іштегі жұбын іште деп адамға яғни періштеге бір-біріне сәждесін бірлену тұтастықтығын айтамыз.Ал ібіліс бірігуден бас тартқасын сыртағы періштелік сипаты шайтанға айналды да іштегі жұбына қосылу үшін адамды тұтастай азғырушыға айналған. Енді Інжілге жүгісек; «Алғашқы өнім мейрамы келгенде, сенушілердің бәрі бірге болды.(1) Сонда кенеттен көктен бір қатты дауыл соққандай шу естіліп, олар отырған бүкіл үйді алып кетті. (2) Оларға жалындай жалаңдаған тілдер көрінді де, бөлініп-бөлініп әрқайсысының үстіне бір-бірден қонды.(3) Бәрі Киелі Рухқа кенеліп, Оның өзіңне берген дарынына қарай бөтен тілде сөйлей бастады. (Елші істері 2т-4)» Сондықтан рұх сөз болып яғни оттың жалыны болып үрленеді жынмен қосылып ана тілімен ақылды сөзге айналып нұрға айналу тиіс. Олай болса жын періштесі көрнісі тілде. Жын рұхпен (ақылмен қосылу) бірлену арқылы ғана періштелік сипатқа сабырға айналады. Ал шайтанға қосылса жындылықты немесе жындыға, ашуға айналады Ал шайтан сезімдерге қосылып яғни балшықпен араласып нәпсіге сосын жанып жан негізін қалайды. Ал адам баласының еркінсіз жынмен шайтан бір-біріне қосылу мүмкіндігі жоқ. Сондықтан шайтан сезімге еніп жыныс бездері арқылы араласады. «Шерік қоспа» қағидасы осы әрекеттерге байланысты түсірілген. Ал рұхпен қосылып нұрдан үлес алған қозғалыс егелерін ақпаратты тасымалдаушы «Жын періште» немесе «Кісі»- деп атаймыз. Әрине теріс ақпарат шайтанға қосылған жын+шайтан емес, екі «Менімен» яғни жанмен тұтастықтағы аруақты айтамыз. Аруақтыңда қасиетік сипаттарына қарай ерекшелену кісілік дәрежелері бар. Ең жоғарғы дәреже пайғамбарлар және әули-әмбилер аруағы кісісі болып табылады. Ең төменгі қарапайым педе ішінде толық тазармаған қуатық дәрежеде болады. Сондықтан кейде қазақта оны «ашу», немесе жыным келіп отыр дейді. Болмаса аруағы қысып жүр дегенде ұғым осы жоғарғы аяттарға байланысты. Сондықтан пайғамбарымыз, «Алла бір қауымға азап түсірсе, олардың арасындағылар да (жын,аруақ) азапқа душар болады, ал кейін олар өз амалдарына қарай қайта тірілтіледі,»-деп айтты.» Ибн Омардан (2099-өсиет) Аятта: «Олар , көктен және жерден алды –артындағы нәрселерді көрмей ме? Егер қаласақ, оларды жерге жұтқызамыз не үстеріне көктен кесектер түсіреміз. Рас мұнда Аллаға берілген әр құл үшін ғибрат бар.» (34-9) Әрбір Аллаға иман келтіріп құлшылық жасаған пендесінің иманы күзетші (нәрсе) болып өткені артында(уахи), келешегі алдында көрсетуші (түс) жолдас болып үнемі еріп жүреді екен. Ал иманды жоғалтқанда жерге жұтылады немесе аспаннан үстіне жүк түсіп адам баласының жол байлануы осындай жағдайдан пайда болады. Пайғамбарымыз; «Бір әскер Қағбаны шаблдауға шығады да, олар бір шөлді жерге жеткенде олардың басынан аяғына дейін жер жұтады»-деп айтты. Мен; «Уа Алланың елшісі! Қалайша олардың басынан аяғына дейін жер жұтады, араларында базар адамдары және оларға қатысы жоқтар да бар ғой?-деп сұраған едім; «Олардың басынан аяғына дейін жер жұтады да, кейін олар ниетеріне қарай қайта тіріледі»-деп айты.» (Айша анадан 958-өсиет) Бұл өсиетпен пайғамбарымыз жорыққа шыққан мұсылмандардың зират үстін басып өткенде күзетшілерінің жерге жұтылып қайта мұсылман болып тірілетінін ескерткен. Діншілер сөзді зертемей «жын» деген періштелік қасиетті ұғымды «жынды», «жындылық» атаулармен тәпсірлеп шатастырып алып, жындар елінен деген бақсылық, емшілік , көріпкел, сәуегейлікті меңгерген елді немесе адам баласын астыртын меңзеуді жын сүресінен ат тондарын ала қашады. Енді жын мен жындылық туралы аятта; «(Мұхаммед) оларға: «Шын мәнінде сендерге бір үгіт беремін. Алла үшін екі-екіден, бір-бірден тұрыңдар да сосын ойланыңдар. Жолдастарыңда бір жындылық жоқ. Ол, сендер үшін келетін қатты азапты алдын ала ескертуші ғана» де» (34-46) Пайғамбарымызға жаратқаннан имандарыңда күзетшілеріңде ешқандай жындылық жоқ, сендер үшін ескертуші болып түстеріңде көрсетеді, аян болып енеді сеніңдер деп түсіндіруді бұйырған. Ал аталарымыз «Төртеу түгел болса төбеден, алтау араз болса ауыздан кетеді.» деп нақылмен осы аятты тәпсірлеп көрсеткен. Қауымның алтыдан тұратынын кезінде Қазыбек Тауасар ұлы баласын үйлендіріп, құдаларын күтіп жатырса ауылға Сырым Дат ұлы жолдастарымен келе қалады. Дат ұлының батасын алуға шақырып астан кейін Сырым атамыз «Алты үйің түгел болсын!» -деп батаны қысқа қайыра салады. Сонда төрде отырған құда; «Дат ұлы деп дәрежелегенде берген батасы қалай болды, менің соңымда алты адам еріп келді, ал өздері де алты адам екен, қай алтыны меңзеп отыр?- дегенде. Қазбек Тауасар ұлы; -Жауабын мен берейін құда. Менің ұлымның соңында үш жұрты; өз жұрты, қайын жұрты, нағашы жұрты бар. Ал сол сияқты алған келіннің де осындай үш жұрты бар, сол алты үйдің бірлігін айтты, бұдан үлкен бата болмайды» деген екен. Сондықтан төртеу ақыл (иман) түгел болса төбеден «білім» аян болып келеді де, ал оған тағы бір-бірден қосылса алтау жұбымен 12 несібе! Ғиса пайғамбарымыз осы 12 санмен құпиялап хикметті істер көрсеткен. Өкінішке орай бірде-бір жұмбағын шешкен аталарымыздың нақылдарымен өсиетті істерінен басқа сыртан келген дін ғұламаларының еңбегін көре алмадым. Мүмкін маған кездеспесе діншілер көрсетер деген үмітте жоқ емес. Көктен Ғиса пайғамбарымызға дастархан түсірді дегеніміз 5000- дай адамдарға бес күлше нан мен екі балықты үлестіргенде әбден тойып болғаннан кейін қалғанын жинап алғанда тағы 12 себет қалдық азық қалды. Көктен түскен несібе! Демек екі балық екі аманат оған бес торғайды қоссаңызда 5000 5000 өлікке азық берсеңіз, өзіңізге 12 себет несібе ақыреттік азығыңыз шығады екен. Сауаптың жазылуы деп түсінсеңізде болады. Інжіл, Тәурат намаз амалын ислам амалдарына қосып, киелі намаз орындарын зираттап, аралап аруақтың басын көтеру амалдарын немесе арттағы (тарих) алдағы (ахирет) түзеу яғни ата-баба аруақтарына құран оқып, мал шалып Алланы еске алып Алла жолында мал-жанмен соғысу амалын діннің ең биік амалдарын жоққа шығарғандарға аятта; «Қашан оларға: «Алдарыңдағы (ақирет) және артарыңдағы (тарих, шежіре) жағдайлардан сақтаныңдар. Әрине мәрхаметке бөленесіңдер (жолдарың ашылады)» делінсе; (45) Сондай-ақ оларға Раббыларының белгілерінен бір белгі (аян, түс, уахи, бата) келсе-ақ олар одан жалтарады. (46) Қашан оларға: «Алланың сендерге берген несібесінен тиісті орынға (әулиелер бастарына) жұмсаңдар (құрбан шал)» делінсе, сондай қарсы болғандар (құдайсыздар); «Алла қаласа, тамақтандыратын біреулерді біз тамақтандырамыз ба? Сендер мүлде адасқансыңдар» деді.» (36-47) Егер осы аяттардың парын тауып және 9 аяттармен жүйелеп оқыса қазіргі қазақ елінде болып жатқан дін сынағының түбі немен аяталатынын білуге болады. Біреулерге өлім, біреулерге азап жол байлау, көбінің жүрегіне мөр қалтқы түсіп ұрпағына зияны тиіп азып тозу алдында тұрғанын білер еді. Ислам елдеріне осындай жағдайдың келетінін пайғамбарымыз; «Араларыңа Мәриямның ұлы түсіп, имандарың (аруақтарың) өз іштеріңнен өткенде қалай болар екенсіңдер?!»- деп айтты.» (Әбу Һурайрадан 1374-ші өсиет) Жалпы аруақ ортақ ұғым әрбір іс-әрекет және жансыз, жанды аралаын біріктіруші қозғалысқа түсіріп әр түрлі бейне сипаттарға айналдыруға белгілі шектегі жаратқан тарапынан саналы басқарылатын қуат. Негізінен 5 қуатты белгілейді. Сондықтан жаратылыс нәрселерін бір-бірінен ажырату үшін Раббымыздан әрбір нәрсенін сипаты, көрнісі, қабілетіне қарай ат қойып белгілеуді бұйырған. Сол аттар жүйесін білім десек, ал негізгі атаулар жүйесін Раббымыздың немесе жаратушыдан тікелей басқарылатын қасиет егелерін атаулармен атап ілімі деп айтамыз. Раббымыз десек атаулар сипатын ал аруақ десек Рабымызға байланыста ат болғанымен аралық жүйеде атауға жалпы ұғымға жатады. Олай болса аталарымыз кезінде осы аруақтың түрлену сипаттарына ат қоя білген екен. Кейбір негізгі сипаттарға тоқтала кетейік. Бес қуаттың бірлену барысында аруақ саналы қозғалыс егесі «Жын»-ға айналады. Егер пенде баласындағы және өлімнен кейін бөлінген теріс сөз өрісіне қосылса онда жын шайтанға айналмақ. Ал пенде баласының сезім және ізгілікті істеріне қабына бірігу нәтижесінде саналы қозғалыс егесі «Періге» айналады. Негізіне аруақ екі бөліктен тұрып адам баласының өмір тіршілінінің дәрежесіне қарай бірігіп көлеңкеге яғни күзетшіге, иманға айналып толық адамға айналу дәрежесінің бірінші сатысына көтеріледі жаратқан алдына барады. Сондықтан адам баласы өлгеннен кейін негізінен үшке бөлінеді де (рұх,жан,мал немесе бала) белгілі бір мерзім ішінде бір- бірімен байланысқа түсіп тұтастыққа айналады рұхпен басқарылу дәрежесіне жетіп Алла алдында қызметке тұрады. Сондықтан аруақпен адам балсының өлімі, өмірі өлшенеді яғни аруақ-тағдыр жазуы. Олай болса аруақтың негізгі сипаты адамзатқа берілген несібе!
Аятта; «Сондай намаз оқушыларға нендей өкініш! (4) Олар, көрсету үшін оқиды.(6) Сондай-ақ олар тұтыну заттарына тыйым салады.» (107-7) (Несібе жетіде!)
Аруақ –ел-ру.
Қазақта тамақ ішкеннен кейінгі демалысты, тыныстауды «Ішіңе ел қонды ма?» деп сұрап жатады. Демек барлық адам баласына керекті азықта ел бар. Ел бар жерде нәсілдік қуат бар. Онда «УАҚ» немесе «НАН+А» ақпарат бар. Нанды тек жұмсақ немесе бақа түрінде емес адамға қажетті ішек құрлысты қозғаушы «клетчатка» түрінде ұқанымыз жөн. Ғиса пайғамбарымыздың кезінде; «Мен сендерге нанмын, таспын.» деп астарлы ескертудің өзі астарлы түрде елді, руды айтады. Сондықтан сопылық қағидаларында кездесетін «АР+АҚ», «АУ+РУ», «У», «АРУ» т.б астарлы және тікелей ұғымдар құранда да көп кездеседі. Бұл ұғымдарды көрнеу түрінде емес ғайыптық, көместік сипаттарын елестетсеңіз аруақ ғылымының негіздері қағидалары шығады. «Ел» десек көптеген руларды айтамыз және көрнеу белгілерге (қышқыл, элемент, әйел, жел, сел, қазақ елі.. т,б) байланысты ұғым. Ал «ру» дегеніміз белгілі бір тілдік, ғұрыптық, әдеттік белгілері бар көмес өрістік топтарды айтамыз. Қазақ еліндегі рулық таңбалар осы өмірден өткен әртүрлі тайпалық, ауылдық, ұжымдық белгілі адамзаттың түрлені белгілерін көрсетеді. Әлем бойынша негізгі түрлену таңбалары қазақ елінің үш жүздің және оған дейінгі таңбалы тастар арқылы білуге болады яғни әлемнің даму өркендеу шежіресі белгілері қазақта бар. Құранда бұл туралы; «Бұлардан бұрын, қаншалаған нәсілдерді жоқ еттік. Бұлардың олардың жұртарында жүріп дүргенін бұларға жол көрсетпей ме? Расында мұнда ғибраттар бар. Сонда да тыңдамай ма?» (32-26) Адам баласының түсіне әр түрлі оқиғалар болып кіріп дұрыс жорып қабылдаса , ұлықсат берсе ішке азық болып еніп ақылға іске қосылып өз сәулесін, жарығын сыртқа түсіріп, жол көрсететін иманға яғни қасиетке айналады деп ескертеді жаратушымыз. Бүкіл европа және әлемнің ізденіп таба алмай жүрген өлілер кітабының орындалу амалдары да қағидасы да қазақ елінде. Тек киелі кітаптармен жүйелеп ғылымын санмен белгілеу керек. Ал сол нәсілдерді қабылдау үшін яғни аруақ болып ену үшін өлтіру керек. Исламдағы; Өзіңді өзің өлтір немесе Алла жолында соғыс-деген астарлы сөзді надандар дұрыс түсінбей әр түрлі бүлікшіл, өздерін тірілей жаратын немесе «шариғат жолы» деп туғанына, туысқанына, ұлтына жаны ашымайтын «без бүйрек, безбүлдердің» топқа бөлініп өз ара соғысуының себебі де осы. Сондай аруақ жолын ұстап, құдайшыл болғандармен парызшыл «намазхандар» ерекшелігін аятта; «Өлі біреуді (нәсілді) тірілтіп, оған адамдардың ішінде онымен жүретін жарық қылсақ, ол, қараңғылықтарда қалып біреу құсаған бола ма? Осылайша кәпірлерге істеген істері әдемі көрсетілді.» (6-122) Азық арқылы қанға енген нәсілдік белгіні (биоаллерген) көркем сөзді қанға жазу арқылы жарыққа қан ішінде болатын адам өмірінің өлімін белгілейтін белгіге майналады екен. Абай атамыздың; «Бес қуаттың бәріде өнерге салар бар күшін.» деп осы қуаттың үнге біреуге айналуын ескерткен. Ал осы бес қуат үнмен қосылу арқылы 6-шы орында бірленеді. Ғылымда негізінен атаом бес электронды болып қалай алтыншысын қабылдатуды таба алмай жатса ондай жағдай құранда тәппіштеп түсіндірілген. Осындай 11 алтыдан тұратын жұлдыз жарық қанда болуға тиісті. Негізінен адам баласының барлық қан, жүрек аурулары осы аяттың орындалу шартын бұзудан пайда болады. Өтеу Бойдақ атамыз; Бес қуат ақындар сияқты алты орында кезек кезек айтысады» деп жазған. Аталарымыз бұл аятқа «Алтау араз болса ауыздағы кетеді.» немесе сөз, шабыт қасиет, түсінік жоғалып көру қасиетінің бұзылатынын, дәм сезім жүйесіне байланысты болатынын ескерткен. Егер осы жүйе ақау берсе пенделердің әр түрлі ашшыға, есірткіге..т.б құмарлығы артатынын ескерткен. Бұл қанның қарсылық әрекеттерін өзін-өзі қорғау қасиетін ділдік белгіге жатады және әйелдер қанының тазалығына тәуелді болады. Енді белгілі бір топтарға біріктірілген аруақ түрін құранда Алланың әскерлері, ләшкерлері деп атайды. Ләшкерлер хайуандар, жәндіктер .т.б зорлық, зомбылықпен тіршілік ететін жан егелері арқылы басқарылатын тәңірлік қуаттық өрістер болып яғни жындар тобына жатады.
Аятта: « (Мұхаммед) ол мыңдағандардың өлімнен қорқып, жұртарынан шыққандарын көрмейсің бе? Алла оларға: «Өліңдер» деді. Сонсоң оларды тірілтті. Күдіксіз Алла адамдарға кеңшілік иесі. Дегенмен адамдардың көбі шүкірлік қылмайды.(243) Алола жолында соғысыңдар әрі біліңдер. Алла толық естуші. (244). Кім Аллаға көркем қарыз берсе, (Алла жолында ықыласпен мал жұмсаса) сонда Алла Тағала ол үшін көптеген есе арттырып береді. Алла тарылтады да кеңітеді. Әрі Ол жаққа қайтарыласыңдар.» (2-245)
Ол адамзатқа жіберілетін ауру, сынақ, індеттер, бұзықтық, соғыс өртерін тұтатушы саналы түрде жаратқаннан басқарылатын аруақ. Ал күш қуат немесе зұлымдықты жеңу үшін «қолдау бер» деп сұрайтынымыз құстардан, адамдардан жиналған саналы түрде басқарылатын көктің «әскерлері» періштелер-аруақ. Аруақ көктен жерден және жаратқаннан басқарылады сондықтанда «Алланың құдірет қолы» деп аталады. Аятта; «Әй мүміндер! Алланың сендерге болған нығметін еске алыңдар. Сендерге ләшкерлер келген еді. Сонда оларға боран және сендер көрмеген ләшкерлер жіберген едік. Алла не істегендеріңді толық көруші.» (33-9) Сол уақытта олар сендердің жоғарғы жақтарыңнан да (төбеден, бастан, желкеден) төменгі жақтарыңнан да (табан, жыныс мүшелері) келген еді. Көздерің алайып, жүректерің ауызға келген еді. Сондай-ақ Аллаға байланысты әр түрлі ойлар ойланған еді. (10) Міне сол арада мүміндер сыналып қатты теңселген еді.» (33-11) Адам баласының әр түрлі дертке, науқасқа немесе рухани азғындауға түсіп жолдан тайып, ойлау жүйесі бұзылып қайғы-қасіретке ұшырап немесе әр түрлі қылмыстарға әдейі немесе байқамай істеп қойу себептері де аруақты мойындап амалдарын жасамау себептерінен болады. Жаратқаннан жіберілетін аруақ сынақ. Аятың сүре саны мен орындық санына мән берсенің көп нәрседен хабар береді. Құранда мейлі басқа киелі кітаптардағы Мен сипат жартқанның жерден және көктен басқару белгісін береді. Әрбір нәрсенің жанды нәрсенің асты-үсті болып сол белгіні қасиеткиесін Киелі рұх Мен. Ал сүре саны періштелік белгі бірі дәрежеленген екі 3-ті 33 санын береді де үрленетін рұхты белгілейді. Ал Адам атаны жаратқандағы «ұрық періште»- «топыр-ақ» яғни адамзаттың бел сүйегінде болып кейіннен тасқа, топырыққа т.б нәрселерде болып қайта өсіп, өнетін адам ұрығын аятта; « (Лұқман) Әй ұлым! Намазды толық орында. (әдет-ғұрып, салт-дәстүр) Дұрыстыққа бұйырып, бұрыстықтан тый (нәсілді, руды тәрбиеле). Басыңа келген ауыршылыққа (сынақтарға) сабыр ет (аруақтан қолдау сұра). Рас бұлар маңызды істерден. (17) Әй ұлым! Тарының салмағындай болса да бір жар тастың ішінде болса да көктерде не жерде болса да Алла оны келтіреді. Расында Алла өте мұлайым, толық білуші.» (31-16) Аяттардың орнын ауыстырып көрсету себебінің өзі кейде жоғарғы санды аят төменгі сандлы аяттың түсінігі болып ауысып отырады. Ал құранда 17 саны-ІСРА яғни арлы іс сыртқы қаб «Бақ». Ал 16 саны іштегі мал саны жыныстық және нәпсілік қуат белгісі болып табылады. Олай болса 17-пері сыртта, 16 «мал,жын» іште. Ғиса пайғамбарымыздың ескерткен «Мен сендерге таспын, нанмын» деп бел сүйегіндегі нәсілдік таспен, тарының салмағындай қайта өніп шығатын «ұрық» яғни «МАН». Олай болса; Мұсыл- бірлеу, тазартушы ал Ман- тек, нәсіл болып мұсылман сөзінің бір мағынасын «аруақты меңгеруші», Алланың орынбасары- дегенді білдіреді. Өлген мұсылманға құран оқығанда қазақта; … аруағының жанын жанната қыла көр- деп дұғамызды жанына емес рұхына бағыштаймыз, арнаймыз. Осы елеусіз сөздің өзінен рұхтың жартқанның нұры яғни ақылы екенін, жәрдемді жаннан емес тек ақылдан сұрайтындығымызды көрсетеді. Олай болса осындай астарлы бір сөзбен-ақ шерік қосылуға жол бермейміз. Ал арапша дұғалар түсініктерінің қаншалықты маңыздылығын діншілер білмесе мен түсіне алмадым. Қандайда бір ұғым, сезім, түйсік, ақыл-ой, ізгілік қимыл істер жүрекке қан арқылы немесе басқалай жазылады ел болып қонады. Үнемі шайтанмен яғни натрий, йод, сутегінің азды көпті қосылуымен қайта қуатқа айналып сөзбен өрнектеп, оған әртүрлі қыймылды жазып жарыққа айналып қайта шеріктермен біріктіріліп таза адамдық бейнеге толық аруаққа айналғанса жалғана бермек. Осы жалғану қағидасын «Бес күн (қуат, тәңір) жалған!» деп айтамыз. Әрбір жаратқанның пендесіне түсірілген міндетті кіші шежіре, оқы! Жолдастарыңда жындылық жоқ! Намазын орындап рухани азық ал! Сонда төбелеріңнен, аяқ астарыңнан жейсіңдер!-деп ескерткен жаратушымыз.
Дін-киім. Кісілік және неке, зейнетелу.
Ақылдың қасиетік сипатымен жүреке жазылуын –зейнетелу дейді. Сондықтан зираттап қлшылық орындарынан намазбен зейнеттеріңдім алыңдар дегенді көп жағдайда «киім» деп түсіндіреді. Бір жағынан дұрыс себебі киім 17-де яғни сыртқы өріс іштегі шамның, ақылдың, зайырлықтың бейнесі. Бірақ тағы күзетші имандар бар емес пе? Адамның ақыл білім қазынасы 20-ға жинақталып сыртқы таза аруақ бейнесі яғни толық адам «КІСІ» болып шығады. Сонда киелі рұх кісілік. Бүкіл несібе тағы басқа шапағат адам баласының бойы немесе кісілігіне байланысты беріледі. Сондықтан аұқылы толып кісілігі қалыптасқан әйел затын «Бой жеткен» яғни иман келтірген деп айтамыз. Ал ұл баланы үйленгеше бәрібір бойында дағы бар, бойы, киімі таза емес «Бойдақ» деп атаймыз. Сондықтан қыз баланы күйеуге бергенше періште деп атаймыз. Дақ ер балаға сөзбен берілген уәде, серт. Нек арқылы осы аруақ енді әйел затына ауысып жүктеледі. Аятта; «Еркектер; әйелдерді билеуші. Өйткені Алла, бірін-бірінен артық қылды. Сондай-ақ олар; малдарынан да (дақ, жеткен-иман) пайдаландырады. Ал енді жақсы әйелдер; бой ұсынушылар, Алла қоруға бұйырған көмескі нәрселерді (жеткендерін) қоғаушылар. Ал сондай-ақ әйелдердің бастартуларынан сезіктенсеңдер (аруақ ену), сонда оларды насихаттаңдар (тазару амалдары, ем) және оларды төсектерінде тастап қойыңдар. (Одан болмаса) оларды сабаңдар (қамшымен ем). Ал егер олар сендерге бой ұсынса (шариғаты орындау), онда олардың зиянына бір жол іздемеңдер. Расында Алла өте жоғары, тым ірі.» (4-34) Бұл аяттың 34 санымен берілінің өзі жоғарыда айтылған Аллаға құлшылық осы 34 санынан басталады. Неке жұбайлық өмір аруақ алмасуының ұрпақ тазалығының адамзат өмірінің тіршілік басы болып әлем тағдыры, тарихи оқиғалар осыдан қаланады. Әйел тазалығына байланысты аруақтың да тазалығы болып әйел мен еркек неке қатынасымен қуатың аруақтың алмасуы болып зейнетеліп отырады. Олай болса иман келтіру амалының негізгі белгісі жыныстық қатынаспен, әуретті жерлерді қорғап сақтаумен байланысты. Қазіргі таңдағы әйелдердің жалаңаш немесе еткек киімімен жүру себебінен аруақтары жете алмай жеті атаға дейін тоқтап теріс ақпаратпен теріс өріске айналып тәндері шіріп сасық иіспен әлемдік табиғи теңдік бұзылып, әртүрлі апттармен жазылмайтын аурулардың ипайда болып жер бетінің өзгерісі осы аспанымыздағы ләшкерлер саны көбейіп таза аруақтармен көрінбейтін соғыс жүріп оған ислам діншілдері үлкен жәрдем жасап екі жүзді бұлыңғыр, әр түрлі топтардың үстемдігін қалыптасыуына септігін тигізіп ұлтық рухани қазынамыз талан-таражға салып тажалдар үстемдігі қазақ жерінде орнады. Басты себебіміздің өзі діннің тәрбишісі от басының имамдарының әйелдеріміздің ақылдарының азғындыққа ұшырауынан деп біліңіз. Әзірше аруақ ғылымының ішкі сырына көп үңілмей қысқа ғана түсініктермен шектеліп отырмын. Осы түсініктерді қорытып алмай ішкі сырына жан ғылымына енуге (неке) болмайды. Адам атаны Раббымыз қанатсыз (қансыз және аты белгісіз) періштелерден жинақтап рұхын ұрлеп жан бергенде екі жан яғни екі жүрек жасаған. Сонан кейі Хау анамызды сол қабырға яғни 12-ні негізгі 4-сәулеге жинақтап сол жақ жүректен жаратқан. Олай болса ғылымда кейде сол жағымыздан жүрек соққандай болып «Лимфа» деп атайтынымыз хау ана белгісінен. Еркектің оң жағы әйел болса әйелдің сол жағы еркектің белгі. Еркек қылығын істеген әйелдің өрісі солға айналып әртүрлі азғындық, жыныстық ауруларға тап болады. Киімдегі түймелер бағыты осыны көрсетеді. Сондықтан әйелзаты негізіне бастапқы жаратылыс аруағын алған. Ал еркек жүрегі сыртқы шекті белгілеп жүректік аруақ саны 7-болып табылады. Мұхаммед пайғамбарымыздың көп некеде және құрандағы періштелік саны 47 болып екі жүректі қосушы , бірлеуші шапағатшы дәрежесін көрсетеді. Ал керісінше 74 болса еркектің қасиеттік пайғамбарлық дәрежесін береді. Олай болса;
Аруақ-жүрек!
Енді жүректің аруақтың зейнетелуімен қуаттық тазалық шамалары сүре ішінде яғни ішкі сырлары 8 және 15 болып Құранда аяттармен түсіндіріледі. Олай болса аруаұқтың періштелік сипатының ең жоғарғы дәрежесінің бірі жүрек. Аруақ жүреді, жел болып келеді, немесе басқалай әр түрлі жағдайда енеді, кие болып соғады, атады. Сонда діндегі иман келтірдім деп айту себебіміз аруағын алдым-деп мақтанады екенбіз. Қаншалықты рас, шындық? Тәндгі аруақтың көрнісін жүрек деп атасақ ал көмес белгісін «Көңіл» деп атаймыз. Сондықтан аталарымыз құпиялап кейде «Көңілсізден тексіз ұрпақ туады» деп ескерткен. Сол көмес көңілін аздыру үшін шайтан әйелдерімізге көкірегін аштырып неше түрлі амалдар жастып көңілдеріне кұрт салып, теріс ойлармен құртатып қойған. Аятта; «Әйелдердің мәһерлерін ықыласпен беріңдер (өліні риза қылу). Сонда егер әйелдер өз көңілдерінше (жүрегімен, аруағының ризашылығымен), сендерге мәһерден бір нәрсе кеңшілік етсе (ақ уыз, әйелдің жыныстық қуатық белгісі) оны жеңдер; сіңімді, жүрімді болсын.»(4-4) Бұл аятпен көп түрлі мағынаны астарлап ескертеді. Қалыңмалдан бастап, арадағы некелік жұбайлық қатынастың да әйелден үшін өз еркімен еркектерге міндетті болу керек. Және әйел жүрегінің тазалығына байланысты қан арқылы аруақтың алмасуы болатынын көп от басының шаңырағының ортасына түсіп жатқан себебі осы аруақ заңдылығының бұзылу қуат алмасуының тоқтауынан немесе азуынан, сіңіре алмауынан болады. Құранда жалпы қасиетті кітаптардың бәрінде және қазақтың мақалдарында кездесетін әйелдің ден еркектің неке арқылы алатын несібесі бар екнін ғылым мойындамайды, білмейді сондықтан әйелдеріміздің азғындауына жол берілді. Жүрек кірлеп қанның азуынан қолтықтан және жыныс мүшелерімен жалпы тәннен зәрдің исі бөлініп; аяушылық, мейрімділік, сүйіспеншілік сезімдері өзгеріске ұшырап керісінше қаталдық, мейрімсіздік, көрсе қызарлық, төсімсіздік сезімдер әйелден еркекке және керісінше тағы ұрпақтарға беріліп адамзат тек дінін түземесе түбінде әр түрлі ауру, апаттармен жоғалып қайта руларға, ләшкерлерге айналып өмір, тіршілікті қайта бастайды. Дүние кезек немесе дөңгелек деп осыны ескертеді.
Елшілік жүректе, жүрек періште, қарауыл.
Негізінен елшілерді еркектерден жібердім-деген қағиданы ескерсек елшіге байланысты аяттар тек еректерге байланысты деп ұқан жөн. Аятта; « Әрине оларға біліп баян етеміз. Негізінен оларға жасырын емеспіз (жүрегіндеміз).» (7-7) Еркек жүрегі көкпен ардағы елшілікке арналса әйел жүрегі жер анамен табанымен байланысты. Ал елшілік сөздің тегін меңгеру. Сондықтан негізгі жаратылыс басы 6-күн (к+үн) боса, онда еркек жүрегінің қабылдау сандық мәні алтыда. Олай болса ойды қорыту ерекшелігі және мидың қызмет ерекшелігі де бөлек. Сондықтан аталарымыз; «Алтын басты (егер шашы ұзын болса) әйелден бақыр басты еркек артық» деп әйел басының жабық көрсетпей ұстаса,әрі шашы ұзын болса, шашы алтынға ал еркек басын күту арқылы күміске айналып, сөз қабылдайтын елші болу керек. Ал еркектің тақуалықты толық меңгеру барысында аяғы алтынға айналып, жүрген жерінен шөп өсетін түк қалатын қасиетті меңгеру керек. Ал соған қарсы доп теуіп аяқты аздырудың ойынның небір жанды күйдіретін түрлерін дамытып адамзаты аздыру ібілістің тура жолда отырып алып істеген лаңы. Оған аяқты жалаңаштап және ойынға діншілердің қосылуы нағыз шайтанға айналу әрекеті. Енді еркек, әйелге жүректеріне ортақ екі белгі бар, аруақтардың жүректерге зейнетелуіне байланысты жеті дәрежесі мөрлердің саны жүректің ашылуымен жеті желдің, жеті жолдың жалғануымен яғни ақпарат, уахи алу дәрежесімен жоғарғыдағы аяттан көруге болады. Енді екінші ортақ дәрежесі кітап болып ақпараттардың жазылып 8-сандық дәрежесін «таразы» немесе мизан дейміз. Ол белгі күнде көгілдір терезеден (телевизор) немесе үйрешікті көшеден кездестіре беретін әйел затының төс кеуделерінің өлшемінен көруге болады. Ұрпақтық нәсілдік, аруақтық таразы артқы құйрық сызықтарымен, көлеммен салыстырмалы түрде қалыптасады, есептік жүйесі шығады. Яғни жетенің сипаты жеті жолдың тоғысуы жыныс мүшелеріне жамбас аяқ тоғысында (бөксе-көп+ес). Мінез адамзаттың Адам атадан бері түрлі өзгерістерге түсіп жер бетінен жойылып қайта түрленіп бір-біріне жалғанып қосылып отыратын нәсілдерге байланысты. Адам баласының бір әке-шешеден туса да мінезі түрлі-түрлі болып құбылып тұруы осы нәсілдерге «сөздерге» байланысты. Сондықтан әжелеріміздің, аналарымыздың; «Өзін тусам да, мінезін тумадым.» деп мінездің еркек ұрығынан пайда болатынын ескерткен. Олай болса еркек жүрегінің зейнетелуіне еркек аруағына ұрпақ мінезі тәуелді. Мінез қабілет, күш қуат. Ал ішкі көрнісі тұрақты қылықтары, қасиеттік сипаттары әйелдің қанына, жүрегінің тазалығына әйелдік қылықтық сипатына тәуелді. Тек осы белгіден пайда болады. Сондықтан еркекте алты түрлі мінездік сөздік белгі таразысы мизаны бар екенін Шәкәрім атамыз; Ер қоспақ пен сөз қоспақ –деп астарлап еркектің де шапан киіп, аяқ арсы сызықтық зейнет белгілерін көрсетпегені абзал екенін ескерткен. Ал әйелде ондай сызықтық белгімен төртеу болады. Қуаттық шамасы, қылықтық өлшемі. Еркектің мінезін артқы жағынан білінсе ал әйел қылығы бөксе құрлысы мен кеуде өлшемінен көрініп тұрады да жаратушымыздың әйелдерге жамбас зейнет сызықтары түгіл кеуденіңде толық орамалмен жабуын ескеткен. Сондықтан аталарымыз; «Доппен ( Алланың добы баспен) ойнаған тозар, асықпен (ғашықтық, құмарлық) ойнаған азар, бәрінен де қой бағып (аяқты, нәпсіні қорғау) құйрық (сөз) жеген озар.) деп осы аяттарды тұжырымдап нақыл қылған. Бірақ оны қарапайымдап мақалға айырбастап алғанбыз. Шыңғысхан атамыз кезінле қайқы құйрық адамдарды мейлі әйел, мейлі еркек; Құл туады- деп таңба басып құлдардың қатарына қосып отырған екен. Қазақтың бұрынғы әжелерімізбен, аталарымызда құйрығына май жинауды айып санап аруақ заңдылдығын, тазаруды меңгерген. Күйеуге шықпай, бала туудан немесе емізуден тиылған әйел заты майды артына жинап тозақтықа айналаып дайындала береді. Керісінше майды сөзді) ішіне жинаған қатып, семіп әр түрлі кісісі яғни аруағы ісікке айналады. Негізінен еркек сөзді ұрықты, нәсәлді туады. Әйел заты ділге қосып ұлтық қасиетті жарық дүниеге шығарады. Керісінше еркектен сөзді алып, қылықпен өрнектеп тілмен әсемдеп ділді қалыптастырып, кері қарай судың тегіне айналдырып еркеке сыйлап, одан еркек затынан шабыт болып сөзге айналып дін киімі болып оралады. Аталардан дәстүрмен берілген киімдеріміздің тозып еркек затының мәңгүттенуіне себеп болып жатқан әй затының өзін жалаңаштағасын, күйеуінің де жаны жалаңаш қорғансыз, ішкен жегені бойларынада ойларына да сіңбей жатыр. 8-наурыз әйелдердің наурызданатын мерекесі жылына 44 –рет болу керек яғни таразыны; алғанына сай бергенімен теңеп отыру шарт. Теңдік жоғалса екі-үш немесе төртеу болып теңейді. Әйелмен еркекті ойша теңеу зұлымдық, надандық! Сондықтан аятта; «Ол күнгі таразылау шындық, сонда кімнің таразысы ауыр тартса, міне солар құтылушылар.»(7-8) «Қылмыстылар жек көрсе де хақиқат (аруақ заңдылығы) шынға шықсын да бұзықтық жойылсын.» (8-8) Сол күн хақиқат яғни Ғиса пайғабардың құдай патшалығын орнатуға әлсін-әлсін түсіп тұруының бір мезгілі яғни қиямет (таразылау) мезгілі әлемге 2012-ден басталса қазақ жеріне орнағанына он жылдан асып кетті. Екінің бірі ескертуші болып арасынан елшілер шығып,; Аққу-4, Сұңқар-6 болып 46 немесе 64 пен хақиқат басталыпта кеткен. Ал 46 санымен сөзді уахиды, батаны жеткізуші аруақты белгілейді. Аққу-жүрек, Сұңқар-естуші, көруші киелік. Аятта; «(Ұжмақтағылармен тозақтықтардың) арасында далда (аралық тіршілік өмірі, барзақ) бар. Және «Ағраф» (21-жұлдызда) делінген жоғарғы орында екі жақтағыларды да әлпетерінен танитын біреулер бар. Бұлар; «Сендерге сәлем» деп жаннатағыларға айғайлайды. Бұлар әлі жаннатқа кірмеген, үміт ететіндер» (7-46) Пайғамбарымыздың ескерткен; «Мен дүниеден өткеннен кейін пайғамбарлық 46 және 1-ге ауысады» деген өсиетінің шешімі осы аятта. Әрбір адам баласының ең жақын танысы жаннатпен байланышылыққа тұратын ата-анасы туған туысқаны емес пе? Олай болса аруақтың басын көтеру амалдарын әдет-ғұрыпқа айналдыра білген сонан барып; «Түсің түзелмей ісің түзелмейді» деп ескерту яғни жаннаттан хабарды, әр түрлі оқиғаларды алдын-ала ескертуші, зираттап барып әулие-әмби бастарынан екі арада жүрген жерінен, немесе сол екі аралыққа құрбан шалып, жаратқанға жалбарынып шақыртып алған иманың-аруағың. Үйде отырып бес уақыт намаз оқып; Алланы шақырдым иман келтірдім-деп тілмен айту иман емес. Иманның (жүріп егетін жүректің) келген келмегенін жан көзімен көріп, көңіліңмен сезіп, берекетін алмасаң, қайта-қайта кешірім сұрап яғни тәубе келтіріп бара беру керек. «Тойған жерге тоғыз бар!», «Құдайдан түйе сұрасаң, бие (Б+ИЕ=КИЕ) берер!». Ал Бірдің жағдайын білу үшін бүкіл намаздарды түгелдей білу керек. Ол сырға «Құдай қаласа» талай тер төгіп кітаптар жазылуда керек. Кітаптарға иман келтіру деген тек тілмен бітіре салатын шаруа емес. Теңіздің түбіне сүңгіп гауһар тасты яғни інжу, маржанды теру үшін сопылықты меңгеру, құран ғылымын меңгеру болып табылады. Сопылықты да құранмен болмаса арап тілімен өлең айтуға немесе құранды жаттап алуға немесе надандыққа айырбастап алдық. Сопылық көпке емес, азға және бірге беріледі.Беріде өткен түсінігімізге де бәрінен жақын құранмен нақты дәлелін қалдырып кеткен Абайдай ғалым сопысымен, Шәкәрімдей сопы тақуасының еңбегін түсініп, оқи алмай жүріп, онан жүздеген есе қиын күрделі құранды жаратушы сөзіне немесе қандай киелі кітаптарға иман келтірдік деп өтірік айтуға қазақтығымыз,зайырлығымыз, арымыз жетеді? Енді сондай діннің тазасын меңгерген әулие аталармыздың жүрегінің мәні қандай? Жеті жолмен яғни жеті мөрдің ашылуымен, сегіз естің қалыптасуымен 7+8 және ата-баба аруағына тәуба келтіруден іздейміз. Аятта; «Олармен соғысыңдар. Алла оларға сендердің қолдарыңмен азап берсін де оларды қорласын. Әрі оларға қарсы сендерге нұсырат берсін. Сондай-ақ иман келтірген елдің көңілдерін ашсын.(14) Және (олардан жапа шеккендер,) жүректерінің ашуын тарқатсын. Алла кімді қаласа, тәубесін қабыл етеді. Алла толық білуші, аса дана.» (9-15) Абай-Шәкәрім аталарымыз Алла жолында соғысып, Алланың қалаулы құлына айналғасын «Нұсырат-хикмет» алып қазақтың көрінбейтін жауларынан, шайтандардан, надандардан ашуын тарқатып көркем сөзбен өшін алған. Оны кейде саутсыздарымыз «қазақты неге жамандаған» деп түсінеміз. І5-саны сопылық жүректің және пайғамбарлар жүрегінің мәнін көрсетіп осы санмен «Хыжыр» сөз елімен бүкіл кітаптар түкен және уахилар келіп тұрады. Бірге жету үшін пайғамбарымыздың өсиет еткен 50 намазын орындау үшін Абай атамыздың 45 ақылды меңгеріп 5 парызды қосып Абай+Шәкәрім аталарымыздың өлеңдерін санмен белгілеп құраннан мәнін аятын оқысаңыздар Бір Алланың сипатын толық танисыздар сауаты діншілер мен пәншілер. Сонда 50+1=51 сүресінен толық иман келтірудің (құдайлық) сипатын көреміз. Алла жолында мал-жанымен соғысқан тақуа, сопы шынайы құлдың артында аңызға айналған хикметті істері (бақсылық) және асыл сөзі-ізі болып қалады. Және жаратқаннан белгілі сандық мәнмен құпия кітабы болады. Сондықтан нағыз қожаларға жататындардың бірі Абай-*Шәкәрім аталарымыз. Осындай сандық мәнмен Інжілден құдайшыл болудың яғни өлілер кітабын қалай оқудың қағидасыдан көрсеткен. Сондықтан жаратқаннан; «(Мұхаммед, оларға) айт: «Әй Кітап иелері! Інжіл, Тәуратты және Раббыларың тарапынан сендерге түсірлгенді толық орындағанға дейін дәнеңе емессіңдер!» Әрине саған түсірілген Құран олардың көбінің азғындығын, қарсылығын арттырады. Сонда қарсы келген елге уайым жеме.» (5-68) Осындай ашық түскен үкімді жасынға, жалғанға санап, қазақ еліне иманға (жүрекке) жәрдемге берілген ерекше хикметті істерді мазаққа айналдырып, бұрмалаушыларды дінші аты болғанмен құдайдан қорқады деуге ауыз бармас. Ал ел тізгінін ұстап таразыға алдымен түсетін басшылардың өздерінің кітап оқуға құлқы жоқ жаратқанның үкімдерін түсінгісі де келмейтін және алымдарымыз бен ғалымдарымызды ұйқысынан ояту үшін сол аталарымызға еліктеп сынасам ашу тарқату емес бітімгершілікке, бірігуге шақырғаным деп түсініңіздер. Ашу тарқататын қазақтың жауы сыртан айтақтап, іштен жәрдемге келеді.
Ат тергеу-аруақ, қол, бала.
Аятта; «Сендердің бастарыңа қиындық қайғы-қасірет келсе оны ешкімнен көрмеңдер қол екі істегенімнен де біліңдер» деп ескерткен. Екі қолымыз тарих шежіремен байланысты екен де, сол қолымыз (81-ден) ақыретпен оң қолымыз (18-ден, әл-ем) тіршілікпен дүниеге келген уақытпен өлімге дейінгі аралықта келетін несібе тіршілік қамы. Екі «менмен» байланысты екі өмірдің істердің нәтижесі қолда болады. Оң қол жүрекпен, сол қол баспен байланысты. Ал бас аяқпен қарым қатынаста болады. Қазақта кейде «Баста ми болмаса екі аяққа күш түседі» деп жол байлауды айтады. Мидың қалыпты жұмысы «зәр»-ге (мочевоя кислота) байланысты. Адам мыйына дұрыс ойлап тіршілік қамына осы зәрдің бір пайыздық шамасы жеткілікті екен. Ал құрамы лайланса ойыңызда лайланып уайымға батуып немесе сөзіңізге де зәр араласуы мүмкін. Сондықтан зәріңіз ақылды аздырмайтын дәрі болсын десеңіз дәрет ғылымын меңгеріп мүлтіксіз орындау шарт. Дәрет (Д+ӘР+ЕТ) бұзылып тәндегі зәр құрамының қалыпты жағдайы бұзылса, ақыл азып аяққа тұсау түсіп ақсақ.тб ұшырауыңыз мүмкін. «Д» -сыртқы өрістік қабыңыз, әріңіз яғни теріңізге, киіміңізге тәуелді болса, етіңіздің өлмеуі етті өлтіретін ұятсыздықтан абай болу керек деп түсінгеніңіз абзал. Енді қол- бала және қамшы. Аталарымыз «Қатын өлсе қамшының сабы сынды» деген. Әйел затының жыныстық қуаты еркектің қарына яғни қамшының сабына барады. Ал еркектің жыныс тазалығы әйел затының білегін майлайды. Сондықтан білек, қарды жалаңаш ұстап елге көрсету ұят және түбінде тері арамданып, сұқтанып ауруды туындатады. Әйелі өлген еркектің шабыты, тазалығы кетіп, қары сынады. Ауыр сөз! Олай болса «САБ» =Бас болады. Еркектің миының қалыпты істеуі шабыты әйелдің дәретіне «зәріне», жүрек тазалығынан пайда болтын ақ уызға (криоцаген) тәуелді. Құранда «Раббыларың қолдау береді» деген сөз жиі кездесіп, қазақта «Аруақ қолда» деп айтып діншілердің сынына ұшырап жатқан жайымыз бар. Дінің негізгі шыңы, тақуалықтың басты көрсеткіші сабырлық яғни даналық-әулиелік. Сол даналықты меңгеру амалын Мұса пайғамбарымыз Қызыр атамен кездесуінен кұранда насихат берген. Қызыр ата негізінен 18-санымен Інжілмен яғни тіршілік қамындағы шариғи істермен байланысты. Сондықтан Қызырға жататындар; Ілияс, Жақия, Ғиса, Мұса, Исмайл, Зулкафил т.б пайғамбарлар «Сабыр» қасиетін меңгергендер болып табылады. Олай болса біздер осы пайғамбарлардан қолдау сұрайды екенбіз. Дау=Ыр дыбысты белгілесе онда; Қол-саб-бас; Дау-сөз-ыр яғни Қолдау-Сабыр. Олай болса «Аруақ қолда» деп «Алла сабыр бер», «Тақуалық бер» деген ұғымды астарлап айтамыз. Сабырда құран бойынша; өлім, нәсіп, төзім, білім, тағдыр бар. Енді құран сүрелерінің сандық мәндерінің шешімдерінің құпиясына жүгінсек дүние тіршілігі 35-ші сүреден 114 сүрелер арасын қамтиды. Яғни адамзатқа орташа берілген уақыт 114-35=79 жыл. Сондықтан әрі қарай тіршілікке керекті қуатты (3 уақытты) және орынды (жер анамен, ана-тіл байланыс) тауып, төртеуді түгелдеп 79+4=83 –ке жетіп төбеден келген нұрға қуатқа байланысты тіршілікке қажетті жарығыңызды ұзартып алуыңызға болады екен. Қазақта діннің ірге тасы ана тілі қысқаруға түскесін жер бетінде өмір сүру уақытымызда қысқарды. Енді 34-сүре жер көктен келген нәрселерден тұратын аруақтың қалыптасу аралық кезең болып және иман келтіру амалдары, тәубеге келу ғамалдарымен құлшылықтың ірге тасы болып шығады. Сондықтан Субханалла 34-66 сүрелер арасы әуелі солға, сосын 33-1-сүрелерге қарай оңға әлхамдулла, 66-99 арасы аллахуақбар болып шығады. Негізінен шариғи заңдылықтар Алланы тану иман келтіру 34 пен 66 сүрелер арасын қамтыса, 33-ші сүремен 1-ші сүрелер арасы дау дамайға ұшырап, таласып шеше алмай жүрген құлшылықтар құпиясының негізін қалайды. 33 сүрелердің үш кезеңінен 99 сүремен аманатты ақтап ақиқатқа жетеміз. Намаздың негізгі өнімі арды қалыптастыру. Ар сезімдердің жарығы соңғы нәтижесі және ұят өлшемі. Қаншалықты ар қазынасын жарықты жинаудан адамзаттың рухани байлығының өлшемі «ҚАБ» юолып қалыптасады немесе әурет қабы депте атаймыз. Ардың енді бір атауы тазарған нәпсі. Садық белгісі 20-да яғни Таһа деп те атаймыз. Ар тазақуат қорған. Түтінсіз от. Енді «УАҚ» сөзінің мағынасыбүкіл қозғалыс қимыл, әрекеттердің бәрі уақталып біріктіріліп негізгі қозғалыстың ортасы барлық қозғалысқа әсер беруші саналы жаратылыс егесі. Уақты ғылыми түрде «нана» жаратылыс деп атауғада болады. Енді уақтан жан, нан, қан т.б пайда болады. Әрбір атау мен аттың 3-4 сипатары болу керек. Сондықтан уақ=ап ал өзгеріске келесі бір түрленуге қуатқа айналуын «Па» деп атаймыз. Па мағынасы отқа қызуға айналу. Сондықтан пара сөзі екі түрлі қуаттың мағынасын береді. Ішкі мәні төрт=т+өрт яғни сөздің өртенуін ескертеді. Орыс халқында табанды «сто –па» деп атайды сол сияқты әкені «па+па» деп атаудың өзі сандық белгімен еркектің 200 қуаттық өлшемнен тұратынын білдіреді. Енді осыдан «Арап» сөзініңде мағынасын тергеп өлшеп көруге болады. Ар-сезімдер бірлігін қалыптастырушы, тазартушы ал «Па»=уақ болып, онда Арап=Аруақ болып оқылып неге үмметтердің ортасы болып есептелетінін аңғаруға болады. Аруақ барлық адамзатқа ортақ және барлық жаратылыс егелерінің азды көпті белгілері бар с дәрежесіне қарай жаннатпен тозақ арасын жалғап және екеуінде де өзіндік сипатымен бар, жаратқаннан тура бақыланып тұратын әрбір жанды нәрсенің көрінбейтін ортатағы негізгі бейнесі сипатын айтамыз. Адамзатқа Құран тілі және аударма түріндегі үгіті, насихаты қалай ортақ болса, арап елі де сол құранды сақтаушы, қорғаушы ретінде тілімен куәлікте тұру шарт. Сондықтан арап тіліне басқа тілдерден сөздермен немесе атаулармен өзгертуге болмайды. Демек жер бетінің ортақ аруағы арап елі-көпір, оорташа үммет. Онда жоғарғы үмметтерде болу керек болар. Демек құран насихатына (логикасына) жүгінсек қауым 6 санынан тұрып ортасы 3 болып, арап елінің 143 немесе 43 болып құранда белгілену себебінің өзі осыдан туындайды. Соңғы тура жолын тапқан үммет 147 санымен яғни екімен дәрежелесек 12 бірмен 3 санымен анықтасақ негізгі тарихы 47-ші, 12-ші, 3-ші сүрелерден білуге болады. Арап елін 43-ші, 7-ші сүрелерден анықтаймыз. Осы сандық мәндермен пайғамбарлардың келу тарихымен туысқандық дәрежелерін өз ара байланыстарын анықтауға болады. Бұданда басқа болашақ құран арқылы ғылымда мәлім болуға тиісті үмметтік дәрежені қан арқылы да анықтауға болатын белгіні «ДІЛ» деп атаймыз. Діл әйел қанында болтын белгі –«Бал». Ал негізгі діннің көрсеткіші намаздарды толық орындау шамасына қарай адамзатқа ортақ дәреже болып тек дін тазалығын еркек ұрығынан сөздік белгісін санап, тілдік (майлылылық) қуатымен анықтау керек.
Санның дәрежелену, қосылу жұптық, тақтық мәндерімен тағы құпия аяттардың мәні шықса ендігі құпия аудармада. Негізгі шатақтың бәрі осы аудармадан басталады. Мұхаммед пайғамбарымыз; «Мен негізінен бір сөзге көп мағына сыйғызу үшін келдім» деп ескертіп кеткеніне байланысты арап сөзінің яғни құранның бір сөзінде 3-4 мағына болып, әрбір сөздің үндік өзгерісіне, сөйлем ішіндегі орны және аяттардың сандық мәнімен сөздерді зертеп есеппен сөз құпиясының астарын ізде!-деп тұр. Сондықтан; «Расында кітап иелерінің бір бөлімі, Кітапта болмағанды Кітапта бар екен деп ойлауларың үшін тілдерін бұрмалап оқиды да: «Осы Аланың қасынан келді» дейді. Бірақ ол Алланың қасынан емес. Сондай-ақ олар біле тұра өтірік айтады» (3-78) деп жаратушымыз неге ескерткен деп ойлайсыз? Бұндай төтелеп аударып түсіндіретін ілеспе аудармашылықтан туындайтын қателікті, ауруды пайғамбарымызда; « Кітап иелері Тәуратты көне еврей тілінде оқып, мұсылмандарға арабша оқып беретін. Бұған қатысты пайғамбар; «Кітап иелеріне сенбеңдер және оларды жалғаншы санамаңдар. Алайда; «Біз Аллаға және бізге түсіргенге иман келтірдік.» деңдер.» (1637. 4485 өсиет.) Бұдан туатын ұғым құран түгіл Тәуратты да төтелеп оқып, үнін ұқсатса немесе қысқартып, артынша аударып түсіндіруге болмайтынын ескерткен. Ал көне еврей тілі арап тіліне үндестік жағынан қазақ тілінен әлде қайта туысқан тіл. Олай болса қазіргі әдетке айналдырған арапша тілін бұрап оқып, артынша жаттанды түсіндірмелерді оқитын көп діндарларда жалғаншылар. Себебі құран ғылымына жүгінсек бір мезетте аятты аударып, мағынасын жеткізетін адам баласы қанша білімді болғанымен есеп құралдарынан тез санап ойлана алмайды әлде қайда төмен тұр. Ал қазіргі жетілген білімізбен құранның сандық жүйесімен ойланатын компютер ойлап таба қойған жоқпыз. Мүмкін жүздеген жылдан кейін жетерміз. Осыдан келіп мыңдаған жыл бұрынғы сол заманына сай тар ұғымды және соған байланысты орындалған іс әрекет, әдетті қайта тықпалап түсіндіріп солай амал жасату Шәкәрім атамызша; аюша адам аулау болып шығады. Бұрын ең үндік саны көп түркі тілінің өзі арап үнін толық таңбалай алмады. Қазіргі таңда қазақтың үндік таңбасының өзі әлі арап үнін таңбалауда жетімсіздеу екенінде мойындап, құран құпияларының негізгі сыры болашақтың үлесінде екенін білгеніміз абзал. Ал қазіргі таңда басқа түркі тіліндегілер екі немесе үш түрі үнді бір-ақ таңбамен таңбалайды. Қазақтың көп арапша сауатыларының қазақ грамматикасына қастандық жасап сөз алдына оқылмайтын таңбалармен (ъ,ь) және сөздің үстеріне үтір, тырнақша, тере белгілерін қойып арап үнін «крилица» жазу үлгісінде, ғылымында жоқ заңдылықпен таңбалайды да дұрыс оқып түсінбейсіңдер деп яғни діни сауатсыздыңдар –деп елді және ғалым, акедемиктерді де кіналап жатады. Әлем бойынша салмақ болсын, күш қуат болсын ортақ өлшем бар да, арап тілін, тіл заңдылығына бағынбайтын құдай тілі деген надандық ұғым бар. Осындай ескіден келе жатқан надандықтың жалғасының бірі; сондай діншілер түсінігімен құранды жаттап алған «қари» құранды толық меңгерген дана болса, онда Пушкинін т.б жатқа білген орыспен, Абай өлеңдерін жатқа соғатын балаларымыздан Абай философиясын (сәуегейлігін) үйрену керек болып, болмаса ақылдылығынан компютерден асқан құдай жоқ немесе жындылардан, ұрысқақ қатындардан өткен көп сөз меңгерген философ жоқ болып шығады. Осындай шала діндарлардың себебінен қазақ елінде құран аяттарынан түскен бұйрықтарға тиым салып, оған үкіметтен немесе жеке пенделерден (бастықтардан) емшілікке ұлықсат беріп, зираттауға да кәсіптік ұлықсат қағаздармен орындауды талап етуде. Аллаға ортақ қосуға, дінді әлсіретуге мәжбүрлеуде. Құранда; бір елді жазалар алдында бастықтарына бар есікті ашып қойамын деп бекер ескерпеген. Абай атамыз да бекерден-бекер болашақа қайғырып өсиет сөздермен ескерткен себебі; біздердің, қазақ ұрпақтарының көбі азып, дүниеге, тіршіліке, ойынға мас болатынын білген-ау шамасы. Абай атамыздың және әулие-әмбилер аманаттарының босқа айтылмайтынын аятта; «Олар сөзді (Құранды) зертемей ме? Немесе оларға бұрынғы аталарына келмеген нәрсе келді ме?» (23-68) Құран сөз ұғымдарының Адам атадан бері жалғасты түсіп келе жатқан кітаптар жинағы болып әр ұлт, ел өздеріндегі ата-баба әдет-ғұрыптарымен дін жолындағы түскен айқын болған нәтижелермен салыстыра отырып түсінуді ескертеді. Ал қазақ еліндегі жағдай керісінше барды жоқ деп, болғанды болмағанға, ал сөздердің астарын зертеп атаулардың мәнін дамытудың орнына керісінше бір нәрсенің 3-4 қасиеттік, қабілеттік сипаттарын, мәндік маңызын бір ыдысқа салып, араптың немесе парсының, түріктің бір сөзіне байлап сананы жабуып, мәңгүтенуге айналдырып тек молданың айтқанымен жүріп, айдауына көнетін акедемик, ғалым, әкімдеріміздің өзі кітап арқалаған есекке айналып алдық. Түскі тамаққа берілген 3-4 түрлі тағамды бір ыдысқа салып ішіп көрсеңіз, дәмдері араласып, негізгі атауы жоғалып, хайуан сияқты жуынды ішкенмен бірдей емеспе? Әр үннің иісі болып тілдің негізі сөзден бал тамып, дыбысқа түрленіп сөйлемге ұлтық мақамға айналып, белгілі бір қасиет пайда болып, май шықпағасын қандай сөз? Араптың судың тіліне, қазақтың жердің тілін қосып, батпақ жасап, өздері сол ұйықтан шыға алмай жүрген құдасыз діншілдер, ақылы толмаған жастарға түсінігін, санасын, ой өрісін қысқарту үшін құранды босқа жаттатып үнді тұншықтырып, жіңішкертіп, ұлтық қылығын, мінезін өзгертіп мәңгүт, ашушаң жалған түсінікке байланған бүлікшілер дайындауға үкімет тарапынан жәрдем көрсетіп жатқандар да аз емес.
Кітап берілу немесе Елшілік.
«(Мұхаммед) Алланың аяттары турасында тартысқандарды көрмейсің бе? Қалайша айналдырады?(69) Сондай-ақ осы кітапты елшілерімізге жібергенімізді жасынға шығарғандар, олар жедел біледі.» (40-70) Бұл аяттың сандық мәнімен жүйелесек елшілік істері болып; Ғайып ерен Қырық шілтенмен жалғану немесе құлшылық сатысының 70-ші топтың немесе 70-ші сүрені меңгеру тақуалықтың яғни соаылық сатыларының бірі. Мұхаммед пайғамбарымыздың сүннеттерін толық орындау осы сүремен белгіленеді. Негізінен 44 санымен белгіленіп көкпен аяндар арқылы жалғану. Олай болса сандарды жылмен белгілегендеде 40 толып ақыл толғаннан кейінгі мүмкін болатын дін құлшылығын да көрсетеді. Осындай құпияларды да Ясауи бабамыз хикметтерде жылдармен яғни жаспен белгілеп көрсеткен. Бірақ құранда кездесетін және Ясауи бабамыздан бастап кейінгі аталарымыз астарлы түрде ескертілген немесе мұғжизалармен көрсетілге істермен сөздерді жалған ұғымға айналдыратындар қатарында біздердің құранды арапша жаттап алған қазақ діншіл сауттылары да бар. Ал Ғайып Ерен қырық шілтен, Қызыр Ілияс .т.б шілтендік, пірлік елшілік істерді дін істерін жалғастырушылыққа елшілер жіберіп кітаптар, хикметті түсіретінін сонымен ғана дінің нақты орындалу көрністері болатынын мүлде естіртпейді немесе «ширик» деп ат қойып алған. Оған дәлел алысқа бармай-ақ күнделікті көріп, естіп жатқан жаттанды болған; намаз оқысаң бес парызды орындап құранды жаттап алсаң, дұғаларды арапша жақсы білсеңіз «намазхан» атанып барлық мұқтажыңды тек «Аллаһтан» сұрап ол үшін тек намаз оқысаңыз болды жаннатық болып аталасыз деген жалған жаттанды ұғым қазақ діншілдерінің негізгі 40-шілтені, нәтиже көрнісі. Ал ақылсыз, иман, имансыз тәуба, тәубасыз-шүкір, шүкірсіз намаз оқығаннан түкте пайда жоқ екенін және әрбір құлшылық істерін сүрелермен белгілеп тура жолға жету үшін 73-түрі амалдар мен 11 дәрежелік сатылардың бар екнін ұмыттықта, білмейміз де. Иман келтіру көптеген амалдармен орындалып әр елдің өзіндік дін ішінде жол басшы елшілердің көрсетуімен әдет-ғұрыптық, сал-дәстүрлік сипатарымен ерекшеленетінін түсіне білмейміз. Ал- Елші (Ел+іші, ел қонды) деген әр ұлтың, үмметтің өз іштерінен ерекше қабілетімен, Раббысынан ғылым берілу арқылы келетінін, құран аяттарын аянмен түсіндіріп нұрландырушы кітап түсіріп отыратынын және дін амалдарын толықтырып түзетіп отыратын ерекше хикмет, мұғжиза келтіретін жол басшылар болып және әулие-әмбилермен жалғанып, Алланың достары аталуын мүлде өтірікке айналдырып, құран аяттарына ашық қарсылық көрсеткен үндеулер баспасөз және имам уағыздарының да басты кәсібіне айналды. Аятта; «Сондай қарсы болғандар: «Оған Раббынан бір мұғжиза неге келмейді?,»-дейді. Шын мәнінде сен бір ескертушісің. Сондай-ақ әр елдің бір жолбасшысы бар.» (13-7) Пайғамбарымызға жалпы құранның негізгі қағидасын көрсетіп ал әр елдің ұлтық белгісі қарама-қарсылық ерекшелігіне сай аяттардың насихаты ерекше мұғжизалармен берген құлдарын сол елдің жолбасшылары –деп атау керек екенін ескерткен. Әлемнде әсіресе европа елдерінің, амаерика халқының басты ырымы 13-санынан құттары қашып айналып өтуге тырысады. Шындығында даналықтың иман келтірулің негізгі белгісі осы 13 санымен айқындалады. Жаратқаннан 13 пен аяндар, үкімдер түсіп, елшілікке тағайындалады. Әр тұрлі ғылымдар саласында немесе шығармашылық, өнер, өркендеу де осы 13-ке байланысты. Негізінен 13 санмен барлық кітаптар, істер жалғанады яғни –«Жіб». Сондықтанда ішкі мәні орта үмметің қазығын 43-ші намаздар дәрежесін Мұхаммед пайғамбарымыздың елшілік істерінің басын көрсетеді. Тазару барысында, намаздарды жүйелеп орындау немесе тақуалық амалдар орындау барысында 13-сүрені меңгеру арқылы жаратқаннан арнаулы мұғижалармен ерекше істер, хикметтер көрсетуге сандық мәнмен бекітілген ұлықсат кітап алуды елшілікке тағайындалу, пайғамбар істерін жалғаушы болып есептелу яғни бірлікке немесе пірлік дәрежеге көтерілу- Қожа атану, Құранның бір бөлшегін сый ретінде алу деп біліңіз. Қарапайым ғана мысалмен бергі заманның өзіндегі пір Бекет атамызға құранның насихаты яғни Кітап келмеді мұғижа көрсетпеген қожа емес деп қай діндер батылы жетіп айталады екен? Сондықтан; «Расында өздеріне Құран келген кезде, қарсы болғандар бар. Шын мәнінде ол, ардақты бір Кітап. (41) (Ғайып ерен қырық шілтеннен) Оның алдынан да (алдыңғы кітаптар) артынан да (құраннан кейін аянмен, уахимен әулиелерге берілетін кітаптар) бос сөз келмейді. Аса дана, өте мақтаулы Алла тарапынан түсірілген» (41-42) Бұл аяттың түсінігі бойынша; құран үгітін алдыңғы келген кітаптардан ізде және соңынан да кітаптар беріледі және олар бос сөз емес деп ескертеді. Демек кейінен келген және үнемі түсіп тұратын сол кітаптарды алып оқушыларды яғни пірге «Бірге» қосылып хикметтер, мұғжизаларды меңгерушілерді Ахмет деп аталған. Ахмет жаратушы тарапынан сүйген құлына берілетін пайғамбарлық сөз құпиясын меңгеруші, елшілік қасиет. Аятта: «Ол Алла, бұл Пайғамбарды (Ахметті) олардан басқа (арап елдеріне) әлі оларға қосылмағандарға да жіберді. Ол тым үстем, аса дана.(даналық, Лұқмандық қасиет) (3) Бұл пайғамбарлық (қасиет) Алланың кеңшілігі (аян, уахи, бата), оны қалаған құлына береді. Алла, зор кеңшілік иесі.» (62-4) Енді діншілдер, парызшылар осы аятты мойындамақ түгі уахи да, аян да пайғамбарлық қасиетте біткен келмеске кеткен деп осындай жүздеген аятқа және сүрелерге қарсы тұрары даусыз. Болмаса дұрыс аудармаған-деген уәж айтады. Бұл аяттың «Жұма» сүресімен беріліп және құлшылықтың 29-шы сатысы, дәрежесі болып қазіргі таңдағы пайғамбар ізбасарлары болып есептелетін «Жұма» санмен берілген имамдық дәреже. Яғни пайғамбар өсиеттерін ап-ашық аяттарды құран аятымен бірлестіре білушілер болып есептелуге тиісті. Пайғамбарымыздан; « Тәбук жорығына (хаж) шыққанда өз орнына Әлиді қалдырған. Әли; -Мені балалар мен әйелдердің арасында қалдырып бара жатсың ба?,-дегенде. –Сен маған Мұсаға Һарұнның дәрежесіндей болуға разы емессің бе?! Бірақ менен кейін пайғамбар болмайды,» (1618-өсиет) «Ақиқатында әр үмметтің сенімдісі бар, ал біздің сенімдіміз-Әбу Ғұбайда, ибн Жаррах, ей мұсылман үмметі!,» (1475-өсиет) деп пайғамбарлықтың ізбасарлық дәрежеге имамдыққа ауысатынын және тек белгілі бір санаулы пенделерге ғана жүгінуді құпиялап ескерткен. Ал Имамдықтың жоғары дәрежесі 29 сүремен айқындалады. Ал ондай кітап беріліп имамдыққа тағайындалуды аятта; «Біз өздеріне кітап берілгедер , оны (Мұхаммед пайғамбарды) ұлдарын танығандай таныйды. Сондай өздеріне зиян еткендер себейді.» (6-20) Олай болса кітап алу үшін де Мұхаммед пайғамбарымыздың шапағатына жетіп яғни аямен батасын алып, кейінен жіб болып жалғанып тапсырмалар түсіп тұрады екен. Ал пайғамбарымызбен түсінде кездесу дін жолындағы құранды зертеуге түскен аманат. Сондықтан да құранды басынан аяғына дейін ретімен оқып немесе жаттап алу бөлек те, оны санап, жүйелеп намаздарын орындаудың қағидасы тағы бөлек. Олай болса оқушым осындай дәрежеге жеткен арамызда, қазақ елінде имамдарымыз, хазірет, сопыларымыз бар ма? Ал ондай жалғаушылар болмаса тарихқа кері оралып, оны көктен үкімдер алып орындай білген елшілерге жүгіну міндетті болу керек! Яғни өздероімізден, Алланың өзінен Ясауи бабамыздың ізбасарларынан сұрауымыз керек. Алланың өзіне құлшылық қылыңдар дегеніміз осыдан пайда болады. Бес уақыт намаздың өзін бөлшектеп қырық пышақ болу себептің өзі өзін-өзі (Алланың өзін, достарын) мойындамайтын тәккапарлықтың сыны. Енді 29 санын қайырсақ, 92 болып Мұхаммед пайғамбарымыздың негізгі сандық белгісімен Әл-Бұхари атамыздың 92 санмен хадистерді түсіндіруі осы пайғамбарлық қасиетті имамдықтың жоғарғы дәрежесін меңгердім деген ишара. Ал негізгі «Лұқман» Құлдық дәреженің жоғарғы сатысы құранда 31 санымен (13-тің дәрежесі), құлшылықта 35-ші саты болып табылады. Яғни «Адам пайғамбар» негізгі мәні 29+35=64+2=66 ( Жұма-62+4=66). Осындай бұрынғы өткен ғұламалардың неге санмен белгілеп еңбек жазғанына мән бермегендіктен және сопылықтың құранның сандық мәндерімен ғана орындалып дәлелденетін түсінбегендіктен болар Ясауи бабамыздың 11 Ахметті даярлап кеткенін діндерлер жалғанға айналдырып, тіптен «Рұхқа (құдайдың құдіретіне) табыну шайтани іс» деп басылым бетерінде құдайды мазақтаған мақала жариялап, ондай елге тікелей апаттарды, қауіп –қатер сынақтарды әкелетінін және діншілердің ашықтан –ашық жасап жатқан зұлымдықтарына мән бермеу қазақ оқушылары ғалымдары үшін үйреншікті іске айналды. Бүкіл философ (сәуегей, ділмар, шешен) ғұламаларға жүгінсек; барлық жанды әлемді ақыл басқарып, оның да өзіндік сатылары (төрт) бар екен. Тек ақыл (рұх) ғана жанға, ал жан жансыздарға әсер беріп қозғалысқа өзгерістерге түсіріп әлемдік қозғалысты қамтамассыз етеді. Сондықтан Шәкәрім атамыз ескерткендей; ақыл жанды ал жан кімді жұмсап тұр? Сонда жаратушымыз орындалған істі бақылаушы, қаталіктері түзетуші болып, бәріне ортақ нәтиже беруші аралық істерді ғана қадалғаласа болды екен. Сонда ерікті кім, еріксіз кім? Жаннат еріктілер болып, тозақ еріксіздер болса онда ортасын жалғаушы кім, жаратқанның қай сипаты, қалай аталады? Жаратқанды күзетшілікке, қарауылға қойып асыл сөздерді бұрмалаушылар кім? Олай болса жаратушының барлық сипатын яғни құдайымызды қалай танимыз? Демек әрбір іс әрекет, қозғалыстың киесін яғни жаратқаннан ат(сын есім) алған иесін құдайлық сипатта деп ойласақ сол құдайлық сипаттардың да киесін тауып сатылап түп негізбен қосып Бір Аллаға жалбарынуымыз онда; Бірің-құдайлық сипат, ал төрт негіз Алла тәңірлік сипат болып жаратқанға біріктірген жарықты «Жар» немесе «Раббымыз Алладан» жәрдем сұрап, Алланың өзі яғни нұрына; «жаратқанға» құлшылығымызды арнаймыз. Адамзат баласы үшін сол нұрдан алғашқы және соңғы болып есептелетін ақыл Адам атаны рухани әкеміз, құдайлық сипатты яғни орынбасарлықты алғашқы меңгерген- деп Інжілде құпиялап, астарлап айтқан Ғиса пайғамбарымыздың сөзін бұрмалап түсініп жүрген өзіміз болып, ал ислам әлемін құраннан басқа кітаптардан түңілдіру себептердің біріншісі аудармадан, екіншісі санмен оқи білмегендіктен деп түсінгеніміз абзал. Аятта; «Алла бір адамға кітап, даналық және пайғамбарлық берген болса, сонсоң оның басқа адамдарға: « Алланы қойып маған құл болыңдар» деулері лайық емес. Бірақ; Кітапты үйретулерің, оқуларың бойынша нағыз құдайшыл болыңдар» (деулері лайық) (3-79) Жаратушымыз осы аят үкімімен құлшылықта барлық діншілерге, діндерге құдайшыл болуды парыз-деп ескертеді. Барлық толып жатқан дін секталарының да құпиясын, шешімін осы аяттан біліп, құдайшылыдық қағидасына қарай рас өтірігін анықтауымызға болады. Ал құдайшылдық қағидасын қайдан іздейміз? Пайғамбарымыз; «Құран бір ұшы Алланікінде, келесі бір ұшы сендердің қолдарыңда тұрған мықты жіп. Одан мықты ұстаңдар. Міне, сол уақытта атаспайсыңдар да, азапқа ұшырамайсыңдар да.» (Хайсамиден 9.164) Құранда сол жібтің жалғаушысы болып Лұқман сүресін көрсеткен. Лұқман-елшілікті Інжіл арқыл меңгерген, сопы-ғалым ұстаз, дін имамы! Аятта; «(Мұхаммед) айт: «Әй Кітап иелері! Інжіл, Тәуратты және Раббыларың тарапынан (әулие-әмбилер аяны) сендерге түсірілгенді толық орындағанға дейін дәнеңе емессіңдер!» (5-68) Пайғамбарымыздан аманатпен кітап алғаннан кейінгі намаздары аяндар арқылы Раббымыздан ескертіліп және құдайшыл болмай тақуада, сопыда болу мүмкін емес екенін ескертеді жаратушымыз. Негізінен Інжіл қағидасы Ғиса пайғамбарымыздың көрсеткен кереметтері, емдеу, тазарту, шомылдыру (ғұсыл) т.б құдайшыл болу амалдарының негізі болып табылыды. Олай болса салыстырмалы түрде қазақ елінің дәстүрінің, ырымдарының көп жауабын інжіл мен тәурат негізгі қағидаларымен сабақтасты жалғанған екенін білуге болады. Ал Ғиса пайғамбарымыздың байланысқа түсіп үнемі нұсқау алып және кереметтер көрсетіуге ақылды қалай алды аралық кімдер?-деген сауалдардың пайда болуынан әрбір дін тобы себебін жан-жақтан іздеп, християндық қағидалардалары да бөлшектеніп, адасып тынды. Тарих дөңгелегі кері айналмайды деген ғылымда ұғым бар, бірақ заманға сәйкес уақиғалар түрленіп қайталанады. Тарих негізгі уақиға ал уақиға оқиғаның ішкі сыры мезгіл. Бұрынғы сауатсыздық надандықтан туындаған оқиғалар ғылым білім жетілген кезде қайта сынақ болып, уақиға оқиға ішіне еніп, адамзат соны қайта өлшеп, уақыт заман елегінен намазынан өткізу барысында сол сыннан қайта сүрінбей өту «жалғану» керек. Бұрынғы қателіктерін қайталамаған адам баласын қазақта; «жібі түзу екен» дейді. Құран негізінен Тәураттың уақиға желісін қайталайды –деп астарлы түрде тәураттықтардың басынан өткен уақиғалардың да қайталанатынын ескерткен. 23 санын қайырсақ 32 болып аралық 9 саны заман, намаз өзгерісін көрсетеді. Немесе тәуба арқылы жалғану керектігін ескертеді. Олай болса тәубамыз Тәурат амалдарын білу, орындау яғни иман келтіру. Енді 32-18=14 болып Інжілге иман келтіру дегеніміз Ыбырайым жолы болып, түс көру арқылы шүкірлік амалдар яғни шүкір ету. Құрбадық, садақа, зекет, ораза, сумен тазару (дәрет) емделу т.б шүкірлік амалдар жатады. Пайғамбарымыздан; « —Уа, Айша! Жәбірейілдің маған хабар бергені бойынша, қиямет күні Алла тағала бүкіл жаратылыстарды қайта тірілткен кезде, біреулерден жақсылық көрген адамға мынандай сұрақ қойды: -Саған жақсылық жасаған пендеме рахмет айттың ба? Сонда әлгі адам;- Уа, Раббым! Маған жасалған жақсылықтың тек қана Сенен келгенін білгенім үшін жалғыз Өзіңе ғана шүкірлік еттім!-деп жауап береді. Сол кезде Алла тағала; «Осы жақсылықтардың саған жетуіне себепші қылып қойған пендеме рахмет айтпағаныңща, Маған шүкірлік еткен болмайсың»дейді.» (Әбу Дәуіт 741,742) Ал олай болса елімізді жерімізді ұрпақтарына қанымен, жанымен қорғап қаншама жойылып кету алдында тұрғанда ұрпақ сабақтастығын, бала тууды жалғай білген, неше түрлі кереметтермен алдын ала болжап елдігімізді сақтауға жанында Алла жолындаға соғыста құрбан ете білген ата-аналарымызға, әули-әмбилерімізге рахмет айтпақ түгілі «шерик» деп, шеттен алған жалған білімімен , дінімізді, ғұрпымызды мазаққа айналдырғандарды неге төрге шығарып жоғарып жоғары лауазымдар беріп қойдық? Шүкірлігіміз осы ма? Біздің әдемілеп салған мешіттерімізде, онда оқыған күн-түнімен оқыған намаздарымыз бен, өзіміз үшін тұтқан оразамыз да, жаттап алған құранымыз да шүкірлік емес деп ескертіпті пайғамбарымыз. Демек шүкірің болмаса «шерик» деген пікірің де жалған діншілер! Ал құраның мәніне сөз ғылымы Зәбүрді қоссақ; 32+27=45 саны нені білдіреді? Немесе бес парыздың намаздарды орындау жұбына ішкі 40 шілтен амалдарын қоссақ 40+5=45. Сонда Абай атамыздан іздесек 5 нәрседен қашық бол, бес нәрсеге асық болумен 45 сөзбен әр елдің ұлтына, тіліне сай әдет-ғұрпы шығады. Сонда тек бес парыз деген қайдан пайда болған. Олай болса бұл да оқиға ішіне еніп кеткен уақиға шығар. Тәураттықтарда кезінде Мұса пайғамбарымыз өмірден өткеннен кейін жүздеген жылдардан соң көп діни амалдарды қысқартып, негізгі парыздарын ғана орындайтын әдет яғни дәстүр пайда болған. Інжілдің түсуінің негізгі мақсаты Адам-атадан бері берілген кітаптарды біріктіріп, қайталап және барлық кітаптардың ірге тасы жалғаушы аралық кітап болып табылады. «Будда», «Брахма», «Кришна» т.б толып жатқан құдайшыл дін топтарының негізгі қағидасы Забурден сөзін алғанымен намаз орындау амалдары інжілде. Ол, екі аралық тылсым күштерімен байланысып, ақпарат ала білуден шығады. Ислам дінінің әлсіздік көрсетіп шағын топтарға да қарсылық, дәлелдер көрсете алмай, ислам дінінің құдіретін білдіре алмау себебінің өзі екі аралық жалғаушы інжіл амалдарын жоғалтып немесе бас тартуынан деп біліңіз. Құран+Інжіл=32+18=50! Забур+Інжіл=27+18=45. Тәурат+Інжіл=23+18=41(ғайып ерен қырық шілтен саны, зират,тазару, кездесу). Сондықтан Ғиса пайғамбармен тазару амалдарының негізінде кей амалдарды өзгертуге Інжілді түсіргеннен кейін тәуратықтар «парызшылдар» деп аталып, христяндар арасында тартыстар болып үнемі христяндарды қудалап отырған. Бұл оқиғаны ескертуге себеп; осындай уақиғалар желісі ислам діні түскенде алғашқы ислам дінін таратушылармен сахабаларда осындай ұқсас себептермен, жағдайлармен қудалануға түскен. Кейіннен ислам діні нық бекігеннен кейін енді бұндай уақиғалар ислам дінінің ішінде пайда болды. Шейттер мен сүниттердіңде бірі парызшылар екіншісі пайғамбар ізін қуушы сүннетшілер болып шыға келді. Енді жүздеген жылдар өте бұндай жағдай осы бөлінген «масхабшылар» ішіне ауысып, әрі қарай діни топтарға айналып бөлшектене береді. Ислам дінінің осындай бөлшектенуін тоқтатып, біртұтастық амалдарды қалыптастырып, әлемдегі әулиелер мектебіне айналған Ясауи бабамыздың көрсеткен жолы ғана болды. Бірақ тағы енді осындай уақиғалардың жиынтығы яғни Тәураттан, Зәбурден Інжілден, Құранның түскен кезінен және кейінгі оқиғалардың біріккен түрдегі сынағы әлемге қайта келді. Сондықтан діндердегі және ислам ішіндегі де намаздарды орындаудың әр түрлі амалдары да көбейді. Сол діндердің сипаттарын алысқа бармай-ақ өздерінен көрсін дегендей, қазіргі таңда барлық діннің негізгі көрнісі айнасы қазақ жерінде. Енді мақаланың басқы тақырыбының себебіне тоқталып қазіргі заман намазымен салыстырып көрсек;